De magische 30 dagen grens komt in zicht! Tijd voor een kleine update, leek mij zo.
Angelique heeft eerst maar eens het rijbewijs vervangen door een vers exemplaar aangezien de 'oude' midden in de vakantie zou verlopen. Zo zie je maar dat planning weer zin heeft, anders hadden we het vast over het hoofd gezien.
Verder is het grootste aandachtspunt van het moment de wegen langs onze route.
Zo komen we op dag 10 van Grand Canyon naar Page waarschijnlijk langs een behoorlijke wegopbreking maar grotere problemen zijn er vlak bij Monterey en Yosemite.
Bij Big Sur vlak bij Monterey is door de regenval van de laatste tijd een aardig aardverschuiving geweest waardoor een deel van de snelweg nu letterlijk in de grote oceaan ligt.
In het begin was er sprake van een redelijk kleine reparatie aan de weg, maar zoals vaak valt het allemaal behoorlijk tegen en is het maar de vraag of ie op tijd weer open is.Dit zou wel jammer zijn want we gaan niet voor niets van San Francisco naar Los Angeles langs de kustweg. En om er dan een heel eind van te moeten missen is natuurlijk niet de bedoeling. Maar het is wat het is en we moeten het er mee doen.
Het spannendst is echter op het moment de 'Tioga Pass'
Op 18 Juni staat deze pass op het lijstje. De Tioga Pass brengt ons van Lee Vining naar Yosemite, en moet ons voeren over de hoogste pass in heel de verenigde staten, met een hoogste punt van 3031meter. Het schijnt een héél mooie route te zijn. Maar met de hoogte komen ook problemen. Zo is de pass elke winter volledig met sneeuw bedekt, en gaat ie gemiddeld half tot eind Mei weer open. Dit is ook een belangrijke reden waarom we het rondje deze kant op rijden, we zijn nu immers bijna 3 weken later bij de pass. Echter, dat de natuur onvoorspelbaar is blijkt wel uit het feit dat er een enorme hoeveelheid sneeuw is gevallen. In totaal is er bijna 2x de normale hoeveelheid gevallen. Er ligt op de hele route dik 3 meter sneeuw, en dat is er niet zomaar even weer weg.
De hoeveelheid is alleen vergelijkbaar met 1995, en toen werd de pass pas 30 Juni geopend. En dat is voor ons dus te laat. Nu zijn er wel alternatieve routes natuurlijk, maar de dichtbijzijnde is bijna even hoog gelegen dus de kans dat deze Sonora pass eerder open is, is ook niet erg groot. En dan wordt het alternatief bijna 400km omrijden.
Maar het is vakantie en we komen er vast wel. Alleen wel een rare gedachte dat we vanuit het heetste en laagst gelegen plaatsje in de VS (Furnace Creek) in één dag rijden naar een hoogte van 3000 meter en het maar de vraag is of alle sneeuw daar weg is. Het toont maar weer eens aan hoe ongelooflijk divers de VS is. (en de reden waarom wij er graag eens een kijkje nemen)
hieronder nog een leuk filmpje van 2010. Toen lag de gemiddelde hoeveelheid sneeuw op de pass, en de bult schijnt dus nu bijna 2x zo groot te zijn.
**update**
Kwam nog een 'leuke' foto tegen van het probleem langs de US-1 coastway
