Dag 17

Gereden route: Bryce Canyon - Zion
Gereden KM's/Miles: 160/100
Totaal KM's/Miles: 4204/2628
max temperatuur: 32ºC Weer algemeen: begon vanmorgen erg fris maar naar mate we dichter bij Zion kwamen werd het steeds warmer, tot behoorlijk heet in de Vallei.
Bijzonderheden: Bezoek aan Zion National Park

Vanmorgen hebben we het voor de verandering eens anders aangepakt. Uiteraard eerst een ontbijtje, en we krijgen steeds meer routine in het weer inpakken van alle koffers en andere onderdelen. Dus in no-time zit alles in de auto en kunnen we weg uit Bryce Canyon op weg naar Zion. Alleen ligt er vandaag niet een lange etappe in het verschiet dus we gokken erop dat we misschien iets eerder kunnen inchecken in het hotel, onze onderdelen achterlaten en dan het park in.

Op deze manier is vooral mijn rugzak met alle elektronica aan boord véél beter te tillen, want door Little Wild Horse ben ik gelopen met een bijna 15Kg zware rugzak, want ik wil niet ergens onderweg o.a. de laptop en dergelijke achterlaten. Ben er veel te zuinig op. Maar goed, zoals ik al zei gokten we op een vroege check-in. 

De weg naar het hotel in Springdale is niet erg boeiend, op een stuk door 'Red Rock NP' (of zoiets) na.

Hier rijdt je onder andere door twee in de rode steen uitgehakte tunneltjes door, en het uitzicht is er weer super. En voor je het weer weet is alle rode steen alweer achter ons en wordt het veel vlakker. Wel zijn hier veel meer kleine stroompjes en beekjes die nast de weg blijven meelopen en de route nog wat opleuken. Verder komen we door een paar kleine dorpjes waar het volgens mij wemeld van echte Hill-Billies.

Het zijn allemaal super grote Pick-up's, een hele hoop oud ijzer in allerlei verschillende vormen van tracktoren tot hele vrachtwagentrailers, en qua behuizing veel bouwvallen. Oh ja, en de locale Sheriff rijdt hier nog in de zelfde auto die ze ook al in 'the Dukes of Hazard' gebruikten. We waren even terug in de tijd.

Vlak voordat we Zion binnenrijden schoot mij ineens te binnen dat deze eerste kilometers het park in ERG mooi schijnen te zijn. En dat moet ook haast wel want het is er smoordruk. Het drukste park tot nu toe. Gewoon files hier. Maar goed, ons NPS pasje verrichte weer wonderen en voor we het wisten mochten we weer verder. Verder op weg over een prachtige slingerweg met supermooie uitzichten. En halverwege krijg je ineens een superdonkere tunnel van bijna 2 Kilometer. Ik zag er bijna geen hand voor ogen, zo donker, en eenmaal uit de tunnel kom je zo in een compleet andere wereld. WAT MOOI. Je komt hier ogen te kort, zo indrukwekkend, maar eerst dwars door het park naar het hotel. Het hotel heet Desert Pearl Inn en ligt dus in Springdale, een klein plaatsje direct aan de toegangspoort van Zion NP.

En het blijkt inderdaad een pareltje te zijn. Tripadvisor heeft weer niet overdreven met de goede reviews. Het begon al met inchecken. We waren er al om half 12, maar ondanks de tijd hadden ze al één kamer klaar en konden we dus het plan in uitvoering brengen. Tegelijk kreeg ik bij de check-in handige extra info over de hikes in Zion, erg attent. En eenmaal binnen bleek de ruimte prachtig te zijn ingericht. Helemaal niet Amerikaans maar eerder Europeaans.

Strak en modern, met lekkere bedden en zelfs een vaatwasser en een oven. Dus dat wordt weer bakken vanavond. Maar dus eerst de auto leeg maken en proberen een plaatsje in Zion NP zelf te vinden voor de auto. Ik had alweer gelezen dat dit niet mee zou vallen en inderdaad hebben we een behoorlijke tijd rondgereden totdat we ineens vanuit het niets, twee lege parkeerplaatsen naast elkaar vonden, dus wederom geluk. Snel naar de shuttlebus en gelijk helemaal naar het eind van het park gereden, omdat er een leuke hike stond vermeld op de folder die ik in het hotel had gekregen, genaamd Riverside Walk. Je loopt hier geheel tussen twee bergen langs een riviertje, en water heeft altijd iets magisch. Een bijzondere ervaring.

Mede omdat we hier tevens onze tweede slang hebben gezien, en dit keer een waterslang die op jacht was naar kikkervisjes. Verder werden we de hele weg gevolgd door eekhoorns die steeds brutaler lijken te worden, ze zitten je nog net niet op de schouders. Hierna nog een paar andere hikes gedaan dus weer genoeg calorieën verbrand vandaag. We zijn gezond bezig. Onderweg ook nog een paar Condors zien vliegen en Ans kwam zo maar oog in oog met een echt hert, dat dicht bij haar toch ineens wel behoorlijk groot was.

Snel een foto maken en wegwezen, maar ze heeft toch maar even een knappe foto weten te maken op misschien 10 meter afstand. Erg Dapper.

Al met al is dit een sterke kandidaat voor mooiste park van de vakantie. Hier is namelijk alles, Rotsen, Hoge kliffen, mooie bergen en kleuren, water vanuit alle kanten (zowel riviertjes als vanuit de bergen), prachtig gekleurde bomen en ander groen, en ook nog eens veel wilde beesten. Kortom, het park was druk maar we wilden dit voor geen goud missen.

Tot slot maar even wat eten gehaald om de oven uit te testen. Nou, dat is weer aardig gelukt hoor. Volgens mij was de oven nog brandnieuw want binnen 5 minuten ging het brandalarm aan de haal. ALARM. Al met al viel het allemaal nog weer meer en konden we al snel het sein 'Brand Meester' geven, want het bleek dat ze de rookmelder recht boven de oven hadden hangen, lekker handig. Dan maar even de deuren tegen elkaar open een doortochten maar. En de pizza smaakte er niet minder om.