Dag 19

Gereden route: ...
Gereden KM's/Miles: 180/112
Totaal KM's/Miles: 4678/2924
max temperatuur: 43ºC Weer algemeen: Bloody hot. onderweg 110 Fahrenheit op de klokken.
Bijzonderheden: Bezoekje aan de Hoover Dam

De dag begint met mijn Iphone verhaal. Na mijn moeilijke wandeling van gisteren had ik even helemaal geen zin meer en heb zo mijn rugzak met de telefoon (werkend) in de hoek gezet. Zien we morgen wel weer dacht ik nog, maar nu blijkt dat hij er anders over denkt. Echt alles geprobeerd. Gewone reset, harde reset, laden via de laptop, laden via de normale adapter, laden via autolader, Iphone opwarmen in de zon, Iphone koud, enz, enz, enz. Maar helemaal niets meer.

Zo dood als een pier. Daar sta je dan, zonder navigatie in Las Vegas. En ook geen kaart mee want Bol.com zegde mijn bestelling op het laatste ogenblik af. Nou ja, zo groot is de stad ook weer niet en dus vanmorgen gewoon op de bonnefooi richting de Hoover Dam gereden en ondertussen de hele tijd de Iphone aan de autolader, misschien komt er nog leven, en zo niet dan toch maar richting de Walmart op de terugweg, voor versterking op het navigatievlak.

Eenmaal richting de Hoover Dam hadden we het idee om op de heenweg via de nieuwe autoweg en dus brug te gaan en terug via de oude weg over de dam. Maar dat blijkt helaas niet meer mogelijk. Ze hebben de weg aan het eind afgezet met een hek zodat je alleen bij de dam kunt komen via de afrit aan de Nevada kant. En we hebben er weer een leerzame en indrukwekkende ervaring bij, hoor. Het is een indrukwekkend stuk beton, daar midden in de woestijn, en ook de naast gelegen nieuwe brug is een staaltje van de beste vakmanschap.

Bovenop de Hoover Dam waren we aan het genieten van de indrukwekkendheid toen Raymond ineens iets in z'n nek voelde. Bleek dat een één of andere Killer Bee z'n angel recht in Raymonds keel boorde, en al snel zwol deze iets op. Dus wij maar gauw naar een bewaakster om assistentie te vragen, en dan zie je weer waar amerikanen goed in zijn. Voor we het wisten kwam er een tweede bewaker met zakken ijs voor de eerste nood en vijf minuten later kwam Robert de medische man, gevolgd door nog een mevrouw met een koffer vol spullen.

Na wat checken was de conclusie dat ie gelukkig geen allergische reactie heeft gekregen en we kregen van alles mee om de zwelling en pijn te verzachten. Topservice, zo bovenop de Hoover Dam. Oh ja, en tussen neus en lippen door werd ook no even gemeld dat ze nog nooit een bijensteek hadden meegemaakt hier op de Hoover Dam. Raymond heeft de primeur, joepie.

Terug bij de auto blijkt wel hoe stuk de Iphone is. Na 2,5 uur aan de lader is ie nog steeds koud, dus laden wordt hem waarschijnlijk niet meer deze vakantie en werd er dus maar weer een Walmart stopje ingepland.

Hier heb ik een leuke Tomtom kunnen scoren en dan zien we met de Iphone wel weer verder in Nederland. 'onze' Walt ligt trouwens naast het Las Vegas vliegveld dus gelijk hier even een klein tussenstopje gemaakt, want het opstijgen en landen van zulke vliegtuigen blijft toch altijd weer mooi om te zien, en hier konden we superdicht langs de startbaan komen.

We konden de nieuwe aanwinst gelijk testen richting ons tweede Las Vegas avond avontuur, namelijk de Fremont Experience. En Tomtom deed het prima hoor, we zullen gelukkig de laatste dagen niet verdwalen.

Ook de Fremont Experience was voor mij véél beter te doen dan 'the Strip' van gisteren.

Ondanks dat het er ook best druk is gaat alles er veel gemoedelijker, en door het MEGA grote scherm dat boven de hele straat hangt is alles ook 's avonds goed verlicht. Nee, zo is Vegas veel leuker, en smaakt het toch stiekem wel ineens naar meer. Maar morgen eerst vanuit de hectiek weer terug naar de serene rust, Death Valley. En oh ja, daar schijnt het nu nog warmer te zijn. We shall see...