Dag 12

Gereden route: Monument Valley - Moab

Gereden KM's/Miles: 438/274

Totaal KM's/Miles: 3054/1909

max temperatuur: 32ºC Weer algemeen: eigenlijk het zelfde als gisteren. Mooi rustig weer, en gelukkig weinig wind.

Bijzonderheden: onderweg naar moab langs Mogi Dugway, Goosnecks SP, Natural Bridges NP, Newspaper Rock State Historic Monument & Wilson Arch

De kilometers (of mijlen) gaan alweer snel omhoog. We zijn ondertussen de 3000km reeds gepasseerd, want vandaag hadden we best wel weer een lange rit voor de boeg, opweg naar Moab. 's morgens eerst nog lekker een ontbijtje in de eigen keuken, met zelfs vers gekookte eitjes en toast erbij. Net echt.

we verlaten Monument Valley

Hierna helaas alweer afscheid nemen van ons superleuke huisje. Alleen Ans had het soms even niet naar haar zin want er liepen af en toe toch wel wat beestjes rond. Dus voor het slapen gaan is er een grondige inspectie uitgevoerd. En als ik zeg grondig dan bedoel ik ook GRONDIG.

Mexican Hat

Geen microbe komt er langs haar inspectie, haha. Maar goed, we hebben dus Monument valley alweer verlaten en onderweg had ik nog een leuke toeristische route uitgestippeld. Vlak voorbij Mexican Hat zijn we linksaf gegaan om eerst een kijkje te nemen bij  Het uitzichtpunt bij Goosenecks State Park (@grietje, het is er inderdaad erg mooi.).

Het werd een goedmakertje voor de zandstorm bij Horseshoe Bend. Het is namelijk ongeveer een zelfde overzicht van hoog over de rivier beneden in de vallei. Het is hier minder kleurrijk, maar de bochten die de rivier maakt zijn indrukwekkend, hij blijft maar kronkelen. Vlak voordat we weg zouden zag Jennie een indiaanse vrouw zitten die prachtige zelfgemaakte kettingen verkoopt, en dan weet je het dus wel. 2 kettingen later waren we weer onderweg om recht op een behoorlijke heuvelrug af te rijden.

Mogi Dugway

Hier gaan we zo direct bij omhoog zei ik nog, maar achterin werd gedaan alsof ik maar wat uit mijn nek kletste. Maar dat wat niet zo. Dit stuk weg heet de Mogi Dugway, is onverhard (en toch best berijdbaar), smal en gaat echt BEHOORLIJK stijl omhoog. Ik vond het in ieder geval de omweg waard. Echt weer een aanrader voor de thrillseeker.

En eenmaal boven  op de heuvel kom je dan al redelijk snel in de buurt van Natural Bridges NP, dus tijd voor een bezoekje. Het park is niet groot, een rondje is ongeveer 6 mijl lang en brengt je langs een paar natuurlijk gevormde bruggen, of bogen. Eigenlijk net als bij Arches NP alleen dan nog veel ouder en veel hardere steensoorten. En het was best de moeite waard, mede omdat het weer zo lekker mee deed. Niet te warm, niet te koud, weinig wind, perfect.

Het park uitrijdend, kom je langs een stuk weg waar de koeien vrij over de weg kunnen wandelen, en ondanks dat het ons leek dat ze weinig te eten hadden zagen ze er prima doorvoed uit. Oh ja, en uiteraard wou Ans wel een lief klein kalfje mee. Tja, was te verwachten. Onderweg ook nog weer even lekker gepicknickt, we zijn al aardige pro's in vakantie vieren. We zouden er zo ons beroep van kunnen maken. En na de lunch door richting Newspaper Rock. Dit is een groot, vlak stuk rots met diverse tekeningen op staan.

Tot zo ver niet erg spectaculair, echter zijn de oudste tekeningen waarschijnlijk meer dan 2000jaar oud, en dan vind ik het ineens wel weer wat hebben. En als je er bent voel de de oudheid, ik was even één met de indianen, hahaha. Snel door want anders wordt het te laat, dus rap richting Moab. Echter nog één klein stopje onderweg, namelijk Wilson Arch. Dit is een voorproefje voor het Arches NP wat ons nog te wachten staat.

En omdat er net iemand in de natuurlijke brug stond kon je mooi zien hoe mega groot die brug eigenlijk is. Een sterk staaltje van moeder natuur. Ook het laatste stukje naar onze lodge, Red Cliffs Lodge, was behoorlijk leuk, want het voerde 14 mijl langs de oevers van de Colorado rivier, met aan beide kanten een mega schouwspel van kliffen en rotsen.

Onze lodge valt wederom niet tegen hoor, we hebben het alweer getroffen. De lodge ligt namelijk aan de voet van de Colorado rivier, letterlijk maar 25 meter er vandaan. En het water dondert er met een behoorlijk geweld voorbij. echt TOP. Net als de lodge zelf trouwens, we hebben wederom bijna alle gemakken van thuis, dus onze drie dagen hier komen we vast goed door.