Dag 20

Gereden route: Las Vegas - Furnace Creek
Gereden KM's/Miles: 273/171
Totaal KM's/Miles: 4923/3077
L/H temperatuur: tot 46ºC Weer algemeen: Dus daarom heet het hier Death Valley

Alweer dag 20 en dat betekent dat we uit Las Vegas moeten om ons geluk in Death Valley te zoeken. Robert de medicus die Raymond gisteren hielp met de bijensteek zei nog tegen ons: 'wat moet je daar nou doen, weet je wel waarom het zo heet daar??', en inderdaad, Las Vegas is heet, maar Death Valley is toch nog weer even heter. De weg er naar toe was nog even een gepuzzel met mijn nieuwe tomtomie. Helaas kan ik nu al mijn geprogrammeerde routes niet meer gebruiken, en kan ik met deze versie maar één tussenstop invoeren. Tevens zitten er t.o.v. de Navigon op de Iphone verrekte weinig POI's op zodat het navigeren best even lastig wordt. Zo rijden we straal voorbij 'the old Spanish Trail', de route die ik had uitgezocht om te gebruiken naar Death Valley.

Dus we moesten een stukje terugrijden. Voor het eerst deze vakantie, foei. Die weg zelf is vol met geschiedenis en is net een achtbaan of cakewalk. Je hebt hier het hele pretpark voor je alleen.

Vlak voordat we het Death Valley NP binnen rijden zitten we nog op zo'n 1000 meter hoog, en het zout bassin ligt ruim onder zeeniveau dus er zal behoorlijk gedaald moeten worden en dat gebeurt dan ineens ook. Vanuit het niets daal je continu en het is erg mooi te volgen op de GPS.

Totdat we inderdaad ruim -60 meter in beeld hebben. We zijn officieel op het laagste stukje van het westelijk halfrond aangekomen. Langzaam loopt de temperatuur vandaag ook steeds verder op, echt heel sneaky. totdat we op 114 Farhrenheit ofwel bijna 46graden Celcius uitkomen bij Badwater. Deze stop klinkt in het Nederlands wel lekker, en als je het water ziet lijkt het inderdaad net badwater, maar eigenlijk bedoelen ze er 'slecht water' mee, en dat blijkt wel omdat alles in de omgeving vergeven is van het zout. Het is dus allemaal extreem zout water, en de vlakte zelf is eerder waterig zout.

De kristallen lijken eerst behoorlijk hard, maar zodra je er in knijpt verpulverd het en komt er vocht uit. Dit, tezamen met de hoge temperatuur en behoorlijk harde wind die als een fohn aanvoelt maakt het een behoorlijk zware omgeving voor mens en machine. Je snapt ineens waarom men respect voor het gebied heeft. Hierna nog wat meer trails gereden en gelopen waaronder ook de 'Artists Drive', een erg boeined stukje weg waarbij het weer eens extreem verwonderlijk is hoe ze de weg zo hebben kunnen aanleggen.

Hierna zijn we doorgereden naar ons hotel, het Furnace Creek Ranch alwaar we twee kamers naast elkaar hebben gekregen. Best leuk hier weer. En voor Raymond en Jennie een heerlijk buitenzwembad gevuld met bronwater. Tevens is hier voor de liefhebbers het laagst gelegen Golfcourse ter wereld te vinden. Een 18 holes golfbaan volledig groen, midden in de woesternij. Heel bizar.

Na een verfrissende douche zijn we vanavond voor het eten nog even bij Zabriskie Point en Dante's View geweest. Beide zo tegen de avond ERG mooi. Zabriskie Point vanwege de schaduw over de 'duinen' en Dante's View gewoon vanwege de hoogte van waaraf je neerkijkt op de Death Valley. Ook nog best wel grappig, de weg naar de top is 13 mijl lang, je begint dus onder zeeniveau en uiteindelijk sta je op ruim 1500 meter hoog. Vooral de laatste paar bochten zijn behoorlijk stijl.

En tegelijkertijd daalt de temperatuur met rasse schreden. Beneden wees de auto nog 110 aan, en op de top nog maar 79 Fahrenheit. Dit tezamen met de wind deed me zelfs even naar een lange broek verlangen. Kan het gekker.

Tot slot van de avond hebben we nog een hapje gedaan bij de plaatselijke saloon/bar.

Maar hier bleek dat het hele dorp zonder stroom heeft gezeten terwijl we weg waren dus er was keuze uit GÉÉN steak, GÉÉN pasta, GÉÉN vis en GÉÉN Buffalo. Met andere woorden eigenlijk geen keus, dus iedereen aan de Hamburger, die toch nog behoorlijk smaakte trouwens.