Dag 22

Gereden route: Lee Vining - Yosemite
Gereden KM's/Miles: 238/149
Totaal KM's/Miles: 5650/3531
Bijzonderheden: Tioga pas precies op tijd open

Ik was er al bang voor en het is ook uitgekomen, hier in Yosemite hebben we nergens internet dus het blog wordt wreed verstoord. Vandaar dat ik de laatste paar dagen maar even kort aanhaal vanuit San Francisco waar we inderdaad nu alweer zitten.

Op dag 21 opweg naar Lee Vining hoorde ik ineens op de lokale radio het bericht dat Zaterdagmorgen om 8:00uur de Tioga pas dan toch eindelijk open ging. Het heeft even geduurd maar op de dag af is de pas dan toch exact op tijd open, dus we gaan de Tioga Pas rijden, en het is er gelijk al lekker druk met mensen die allemaal de winterse taferelen willen aanschouwen.

En het moet gezegd, het is inderdaad een prachtige route, die vanuit de oostkant al snel de 3000 meter aantipt, en dat betekent sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. En prachtige vergezichten want het is weer eens prachtig weer met een strakblauwe lucht met af en toe een wolkje. Heerlijk.

De weg naar ons verblijf leidt dwars door de Yosemite vallei en dat betekent een behoorlijke drukte, maar dat geeft wel extra de tijd om van het uitzicht te genieten.

Eenmaal door de vallei ligt vlak voor onze afslag de afslag naar Glacier point. Een prachtig overzichtspunt over de Yosemite Vallei, met spectaculaire vergezichten en vooral prachtige watervallen. Want deze zijn op het moment enorm in omvang, er is immers nogal wat sneeuw gevallen deze winter.

Terug van Glacier Point rijden we binnen 5 minuten richting ons verblijf waar we wederom probleemloos de sleutels in ontvangst nemen van, deze keer een complete villa midden in de bossen.

Ja, de laatste dagen leven we op stand. Alleen is er geen eten te krijgen hier, dus moeten we ‘s avonds alsnog een keertje de vallei in, maar dat geeft gelijk een excuus om bij de Bridalveil Fall te kijken, en je weet niet wat je ziet. Je wordt behoorlijk nat maar, oh, wat is het MOOI hier. Misschien wel het mooiste park van allemaal, maar dat heb ik al een paar keer gezegd.En als kers op de taart zagen we ineens in de vallei een paar mensen wijzen naar iets in de bossen.

Nieuwsgierig als we zijn stopten we gelijk, en warempel daar zagen we zo maar ineens onze eerste echte beer in het wild lopen. Zo'n 30~50 meter voor ons vlak langs de Mercid River, knagend op een visje of zo. en kort daarop was er ook nog een tweede beer. Man, ons lijstje is helemaal compleet, alle beesten die we hoopten tegen te komen zijn we tegen gekomen, SUPER.

ps. Ik zie dat internet weer eens ERG brak is dus krijg er haast geen foto's meer bij. Misschien later nog.

**update** eindelijk heb ik dan weer een beetje knap internet, en wel op het vliegveld.