Dag 9

Gereden route: Needles - Grand Canyon

Gereden KM's/Miles: 406/254

Totaal KM's/Miles: 1926/1204

max temperatuur: 28ºC Weer algemeen: Prachtig weer met veel wind

Het was inderdaad onmogelijk om ergens een internet verbinding te vinden in ons hotel in Bright Angel Lodge dus de dag van gisteren post ik vandaag.

Na een heerlijk nachtje in het warme Needles hebben we wederom genoten van ons eten bij Juicy's, het restaurant van de buurman. We hadden allemaal een gratis ontbijtje aangeboden gekregen en dat was echt prima te doen.

Scrambled eggs met ham, een eigengemaakt broodje/koekje en hashbrowns, gecomplementeerd met koffie en Jus d'orange. Kortom, alles wat een mens kan wensen op de vroege morgen. Goede service van Best Western.
Kost hierna zijn we op pad gegaan richting de Grand Canyon. En natuurlijk had ik een leuke alternatieve route op het programma.

Ik had gelezen dat het stuk Route66 tussen Topock en Kingman een erg mooi stukje Route66 moest zijn en na het gereden te hebben kan ik dit bevestigen. Voor iedereen die tijd over heeft en van een uitdagende rit houdt, zou ik zeggen, zeker doen! Het begint rustig maar zodra je in de buurt van de Black Mountains komt wordt het als vanouds, het ene bochtje na het andere. En erg mooie vergezichten.

Van oudsher hebben ze dit stuk weg gemaakt omdat er goud in deze heuvels was gevonden, en dat zie je nog steeds goed terug. Overal staan veelal verlaten gebouwtjes van goudzoekers, maar in sommige mijnen zijn nog steeds aan het zoeken. Midden in dit onherbergzame gebied ligt Oatman. Een oude wildwest stad met veel oude gebouwen, loslopende ezels, en motoren. Al met al een leuk gezicht.

Tornado!!

Eenmaal uit de black mountains wordt de route wat minder interessant, maar het blijft boeien. Elk uur heb je een ander landschap om je heen, het veranderd echt continu. Na nog een stevig aantal kilometers kwamen we uiteindelijk in de buurt van Grand Canyon, en ineens wordt het ook weer drukker om je heen. Je kunt direct zien dat dit een belangrijke toeristenattractie is. Zozeer zelfs dat een plaatsje voor de auto zoeken in het begin bijna onmogelijk is. We hebben het park 3x rondgereden op jacht naar een plaatsje. En uiteindelijk vonden we er eentje, geschikt voor een Ford Fiesta, dus dat moet prima lukken, haha. Met behulp van een paar welgemikte aanwijzingen en parkeerhulp stond ie toch nog snel en goed. Alleen wel sneu dat onze achterbuurman binnen 10 minuten van onze aankomst alweer vertrok, ineens was er een zee van ruimte.

Het inchecken in de Bright Angel Lodge ging alweer vlot, alles loopt lekker soepel hier, ik heb overal zomaar vrienden. Alleen het zoeken naar de kamers was nog een kleine uitdaging. We bleken in een klein bijgebouw te zitten waarin 10 kamers verstopt waren. En deze kamers waren zo klassiek en sober als maar mogelijk. Niets geen luxe, en super gehorig, maar de bedden zijn goed en voor een nachtje heeft het ook nog wel wat. En we hebben ook nog uitzicht op de Grand Canyon, wat wil een mens nog meer.

De Grand Canyon op zich is moeilijk te beschrijven. Ik denk dat de foto's wel voor zich spreken. Waar je ook kijkt, alles is even indrukwekkend, en vooral hoog. Ik geloof dat je zelfs ruim 1000 meter de diepte inkijkt. Ook nog met de shuttlebus naar een paar andere uitkijkpunten geweest en toen weer terug naar het basiskamp om de zonsondergang te bewonderen. Het was mooi om te zien hoe de schaduwen zich razend snel over de bergwanden verplaatsten, en al snel was alle zon uit de vallei en dat was dat. Tijd voor eten. Eten deden we in het restaurant van de Bright Angel Lodge zelf, en ze serveerden een prima steak. Ook het toetje was erg apart, Vanille roomijs met eronder een warme appeltaart. Al met al heeft iedereen lekker gegeten, alleen de keuze van Angelique bleek niet helemaal de juiste, maar dat kan gebeuren.